திரும்பிப் பார்க்கிறேன் - 19

நான் என்னுடைய வங்கியின் மும்பை கிளையில் பணியாற்றிக்கொண்டிருந்த சமயத்தில் என்னுடைய குமாஸ்தாக்களில் ஒருவர் காசோலைகளின் டோக்கனை மாற்றிக் கொடுத்ததன் விளைவாக ஏற்பட்ட குழப்பத்தை பற்றி எழுதியிருந்தேன்.

அதுபோன்ற ஒரு அசம்பாவிதம் கோடம்பாக்கம் கிளையில் இருந்த சமயத்திலும் நடந்தது.

என்னுடைய கிளை புதிய கிளையானதால் துவங்கிய முதல் வணிக வருடத்திலேயே (Financial Year April-March) லாபம் ஈட்டுவதற்கான ஒரே வழி முடிந்த அளவுக்கு கடன் வழங்குவதுதான்.

ஒரு வர்த்தகருக்கோ, தொழிலதிபருக்கோ கடன் வழங்குவதென்றால் அத்தனை சுலபமல்ல.

முதலில் அவர் வங்கியில் சுமார் ஒரு வருட காலத்திற்காவது கணக்கு வைத்திருக்க வேண்டும். அதுமட்டுமல்ல. அக்கணக்கில் அவர் செய்துவந்திருந்த வரவு-செலவுகள் திருப்திகரமானதாக இருந்திருக்க வேண்டும்.

அவர் வெளியாருக்கு அளித்திருந்த காசோலைகள் கணக்கில் போதிய பணம் இல்லாமல் திரும்பி சென்றிருக்கலாகாது.. அவருடைய வர்த்தகம் குறைந்தது முந்தைய மூன்றாண்டுகள் லாபத்தில் இயங்கியிருக்க வேண்டும். வருமான வரி, தொழில் வரி, விற்பனை வரி என எல்லா ‘வரி’களையும் தவறாமல் செலுத்தியிருக்க வேண்டும்..

இப்படி பல கட்டுபாடுகள் உண்டு.

இவை எதுவும் இல்லாமல் கொடுக்க கூடிய ஒரே கடன் தங்க நகைகளுக்கு மீதான கடன்தான்.

சென்னை போன்ற பெரு நகரங்களில் உள்ள வங்கி கிளைகளுக்கு பிற வணிக மற்றும் தொழில்களுக்கு கடன் கொடுக்கக் கூடிய வாய்ப்புகள் அதிகம் இருப்பதால் தங்க நகைகளின் மீது கடன் கொடுக்க வேண்டும் என்ற கட்டாயம் இல்லை.

ஆனால் என்னுடைய கிளை புதிய கிளை என்பதால் என்னுடைய வட்டார அலுவலகத்திலிருந்து பிரத்தியேக அனுமதி எனக்கு கொடுக்கப்பட்டது..

இதற்கு வேறொரு காரணமும் உண்டு. என் வங்கி அமைந்திருந்த கோடம்பாக்கம், வட பழனி போன்ற இடங்களில் 1980களில் மிக அதிக அளவில் Pawn Brokers எனப்படுகிற தனியார்களால் நடத்தப்படுகின்ற தங்க நகைகளின் மேல் கடன் வழங்கும் நிறுவனங்கள் இருந்தன. இத்தகைய நிறுவனங்கள் இப்போதும் காணப்படுகின்றன என்றாலும் எண்ணிக்கையில் வெகுவாக குறைந்துவிட்டன.

தங்க நகைகளின் மேல் கடன் கொடுப்பது மிகவும் சிக்கலான காரியம். முதலில் தங்கத்தில் உள்ள சுத்த தன்மையை (Purity) கண்டுபிடிக்க வங்கி அதிகாரிகளுக்கு பிரத்தியேக பயிற்சி ஒன்றும் கொடுக்கப்பட்டதில்லை..

நகைகளை உரைத்து பார்க்க ஒரு சாணா கல்லும் (Touch Stone) ஒரு குப்பி nitric acid, துகள்களை ஒற்றி எடுக்க ஒரு மெழுகு (Wax) உருண்டையும் இருக்கும். தங்க நகைகளை கல்லில் உரைத்து அதன்மேல் அமிலத்தை லேசாய் வைத்ததும் சுர்ர்ர்ர்ர் என்று React செய்தால் அது போலி என கண்டுகொள்ளலாம் என்று மட்டுமே வங்கியின் பயிற்சி கல்லூரியில் சொல்லித்தருவார்கள்.

சொல்லித்தரும்போது பார்ப்பதற்கும் பயிற்சி முறையில் செய்து பார்க்கும்போதும் மிக எளிதாய் தெரியும். ஆனால் நடைமுறையில் அது அத்தனை எளிதல்ல. அதுவும் கடன் பெறுபவர் நமக்கு முன்னால் அமர்ந்திருக்கும் சமயத்தில் அவர்களுடைய நகைகளை கல்லில் தேய்த்து அமிலத்தை ஊற்றி பரிசோதிக்க தர்மசங்கடமாயிருக்கும்.

அதுவும் கோடம்பாக்கம் ஏரியா சினிமாக்காரர்களுக்கும், வெளியில் பணக்கார வேடம் கட்டி அலைவர்களுக்கும் பஞ்சமே இல்லை. பெரும்பாலும் என்னைப் போன்ற வங்கி அதிகாரிகள் கடன் வாங்க வரும் ஆட்களை வைத்துத்தான் நகைகளின் தரத்தையும் எடை போடுவோம்.

கடன் பெறுபவர் வங்கியில் ஏற்கனவே கணக்கு வைத்திருப்பவர் ஒருவரால் சிபாரிசு செய்யப்பட்டிருந்தால் எந்தவித தயக்கமும் இன்றி கடன் கொடுத்துவிடுவது வழக்கம். நகைகளின் தரத்தை பிறகு சரிபார்த்துக்கொள்வோம். இல்லையென்றால் பிரச்சினைதான்.
பார்ப்பதற்கு எந்த வித்தியாசமுமில்லாமல் அசல் தங்கம் போலவே முலாம் பூசிய நகைகளை எந்தவித தயக்கமுமில்லாமல் பெரிய மனுஷ தோரணையுடன் அடகு வைக்க வருபவர்களும் உண்டு.

மற்றபடி You are left to your own instincts and luck. ஆமாங்க.. பெரும்பாலும் நம்முடைய யூகமும் நல்ல நேரம்தான் நம்மை காப்பாற்றும். நேரம் நல்லாயிருந்தா யூகமும் சரியாயிருக்கும். இல்லையென்றால் நம் யூகம் பொய்த்து நஷ்டம்தான்.

அப்படித்தான் நடந்தது எனக்கும்.

தொடரும்