என்னைப் பற்றி...

கடந்த மாதம், தமிழ்மணம் நிர்வாகிகளுள் ஒருவர் என்னை தொடர்பு கொண்டு இவ்வார நட்சத்திரமாக இருக்க விருப்பமா என்று கேட்டபோது நானா, நட்சத்திரமா என்று நினைத்தேன்.

ஏனென்றால் நான் என்னுடைய வலைப்பதிவை ஆரம்பித்தே சுமார் நான்கு மாதங்களே ஆகிறது. இதுவரை பெரிதாக ஒன்றும் எழுதிவிடவில்லையே என்றும் நினைத்தேன்.

எதிர்வரும் வாரத்தில் அதுவும் நட்சத்திரமாக, நம் தமிழ்மண நண்பர்களின் பார்வைக்கு என்னுடைய இடுகைகள் முன்வைக்கப்படும்போது அவர்கள் அனைவருடைய கவனத்தையும் கவரும் வகையில் என்னால் எழுதமுடியுமா என்றெல்லாம் ஒரு சில நிமிடங்கள் என்னை நானே கேட்டுக்கொண்டேன்.

பிறகு, கடந்த சில வாரங்களில் நட்சத்திரங்களாக தேர்வு செய்யப்பட்ட என்னுடைய நண்பர்களின் நட்சத்திரப் பதிவுகளை மீண்டும் ஒருமுறை வாசித்தேன். அதில் உள்ள இடுகைகள் சிலவற்றை, முக்கியமாக என்னை மிகவும் கவர்ந்த இளம் எழுத்தாளர்களான ஜோ, கோ. ராகவன் போன்றோருடைய பதிவுகளையும் அவர்களைப் பாராட்டி வந்த பின்னூட்டங்களையும் வாசித்தபோது மலைப்பாயிருந்தது.

அவர்களைத் தொடர்ந்து துளசி மற்றும் தருமி அவர்களுடைய பதிவுகளையும் வாசித்தேன். அவர்களுடைய எழுத்துத் திறமைக்கு ஈடுகொடுக்க முடியுமா என்று என்னை நானே கேட்டுக்கொண்டேன்.

‘உன்னால் முடியாது’ என்று பதில் வந்தாலும் முயன்றுதான் பார்ப்போமே என்ற தீர்மானத்துடன் என்னை தொடர்பு கொண்ட தமிழ்மணம் நிர்வாகிக்கு சரியென்று பதில் எழுதினேன்.

இதோ, உங்கள் முன்னிலையில் இவ்வார நட்சத்திரமாக....

என்னுடைய முதல் இடுகையில், என்னைப் பற்றி நான் சுருக்கமாக கூற வேண்டுமானால்...

நான் சென்னையில் ஒரு தனியார் வங்கியின் கணினி இலாக்காவின் தலைவராக பணி புரிகிறேன். என் கீழ் சுமார் முப்பது பொறியாளர்கள் சென்னையிலும் கொச்சியில் சுமார் இருபது பேரும் பணிபுரிகிறார்கள்.

எனக்கு ஒரு(!) மனைவியும் இரு மகள்களும்.

மூத்த மகளுக்கு திருமணம் முடிந்து அவர் கணவருடன் கோலாலம்பூரில் வாசம். கடந்த இரு வாரங்களாக சென்னையிலிருந்துவிட்டு நேற்றுதான் திரும்பிச் சென்றார்கள்.

இளையவள் கணினி பொறியாளர் படிப்பில் இறுதியாண்டு.

திருமணம் முடிந்த இந்த இருபத்தைந்து வருடங்களில் என் குடும்பத்தாருடன் அதிக பட்சம் ஐந்தாண்டுகள் தொடர்ந்து இருந்திருப்பேன். மற்ற நேரங்களில் எல்லாம் வெவ்வேறு நகரங்களில் நானும் சென்னையிலேயே தொடர்ந்து அவர்களும். ரிமோட் கண்ட்ரோலே தேவையில்லாமல் திறம்பட என் குடும்பத்தை நடத்திச் சென்றவர் என் மனைவி.

என் வங்கி அலுவலில் சாதாரணமாக மூன்றாண்டுகளுக்கு ஒருமுறைதான் மாற்றலாகும். ஆனால் எனக்கு தொடர்ந்து இரண்டாண்டுகளுக்கு மேல் ஒரு ஊரில் இருக்க வாய்ப்பு கிடைத்ததில்லை.

ஏன்?

முன்கோபம். அதன் விளைவாக யாருடனும் ஒத்துப்போக முடியாத நிலை. சிறிய சிறிய விஷயங்களுக்கெல்லாம் கூட அதீத உணர்ச்சிவசப்படும் குணம்.

திருமணம் ஆன புதிதில் கேட்கவே வேண்டாம்.

ஆயினும் என்னுடைய சிறுபிள்ளைத்தனத்திற்கெல்லாம் பொறுமையுடன் ஈடு கொடுத்து என்னை மெள்ள, மெள்ள ஒரு சராசரி மனிதனாக மாற்றியமைத்த பெருமையும் என் மனைவியையே சாரும்.

இதோ, கடந்த ஐந்தாண்டுகளாக யார் வம்புக்கும் செல்லாமல் நல்ல பிள்ளையாக இருப்பதற்கு என் இரு பிள்ளைகளும் ஒரு பெரிய காரணம்.

என் பிள்ளைகள் இருவரையுமே முழுச்சுதந்திரம் கொடுத்து எந்த ஒரு நொடிப்பொழுதும் ‘நான் ஒரு பெண். என்னால் இவ்வளவுதான் முடியும்.’ என்று நினைக்கலாகாது என்று சொல்லி, சொல்லி வளர்த்தேன்.

‘தந்தை சொல் மிக்க மந்திரமில்லை’ என்பதில் எல்லாம் எனக்கு நம்பிக்கையில்லை. யார், யாருடைய பேச்சுக்கும் எதிர் பேச்சு பேசலாம் என்ற கருத்துச் சுதந்திரமும் பேச்சு சுதந்திரமும் என் குடும்பத்தில் ஆரம்ப முதலே இருக்க வேண்டும் என்பதில் உறுதியாயிருந்தேன். இளமையில் எனக்குக் கிடைக்காத அரிய சுதந்திரங்கள் அவை!

இன்னொன்றிலும் படு உறுதியாயிருந்தேன். அதான் என்னுடைய குலம் என்ன என்பது என் பிள்ளைகளின் மனதில் ஊன்றிவிடக் கூடாதென்பதில். அது அவர்களுடைய பள்ளி சான்றிதழ்களில் காணப்படும் வெறும் குறிப்பாக மட்டுமே இருந்தது.

என் குலம், மொழி போன்றவை என்னை மற்றவரிடமிருந்து பிரித்துப் பார்க்கும் ஒரு முள்வேலியாகவே நான் கருதுகிறேன். அது என்மேல், என் பெற்றோரால் திணிக்கப்பட்ட ஒன்று. அதில் எனக்கு எந்தவித உடன்பாடும் இல்லை. ஆனால் என்னுடைய திருமணம்? அது நடந்து முடிந்துபோன விஷயம். காலம் கடந்து விசனப்படுவதில் எந்த பலனும் இல்லை.

என் மூத்த மகளுடைய திருமணத்தை நான் அவளுடைய விருப்பத்திற்கே விட்டுவிட்டேன். என்னுடைய கருத்தும் என் பிள்ளைகளுடைய கருத்தும் ஒத்துப் போனது வசதியாய் போனது. அதனால் என் குடும்பத்திற்குள் பூசல் வந்தபோதும் என் மகளுடைய உறுதி எனக்கும் தொற்றிக்கொள்ள மலேசியவாழ் இந்திய வம்சத்தைச் சார்ந்த மலேசியர் ஒருவரை மணம் புரிந்து பதினைந்து மாதங்கள்...

இதுதான் என்னைப் பற்றிய சுருக்கம்.

சரி, இவ்வாரத்தில் என்ன செய்வதாய் உத்தேசம்..

நான் என்னுடைய ‘என்னுலகம்’ பதிவில் எழுதிவரும் ‘திரும்பிப் பார்க்கிறேன்’ என்ற தொடருடன் எனக்குப் பிடித்த சில மாமனிதர்களைப் பற்றி எழுதலாம் என்றிருக்கிறேன்.

ஒரு அறிவியல் வல்லுனர், ஒரு ஆராய்ச்சியாளர், ஒரு சமூக சேவகி, ஒரு அரசியல் தலைவர் என வரும் வாரம் முழுவதும் எழுத வேண்டும் என்று நினைத்திருக்கிறேன்.

என்னுடைய இரண்டாவது வலைப்பதிவான ‘என் கதையுலகம்’ பதிவில் இன்று ஒரு புதிய நாவலைத் துவக்குகிறேன். என்னுடைய வங்கி அலுவலைப் பின்னணியாக வைத்து எழுதுகிறேன்.

இப்பதிவைக் குறித்து தினமலரில் எழுதியலிருந்து எனக்கு தமிழ்மணத்திற்கு வெளியிலும் பல நண்பர்கள் கிடைத்துள்ளனர்.

எனக்கு தளம் அமைக்க வாய்ப்பளித்த ப்ளாகருக்கும் என் இடுகைகளைத் திரட்டி அங்கத்தினர்களின் பார்வைக்கு வைத்த தமிழ்மணம் நிர்வாகி காசி அவர்களுக்கும் அவருக்கு பக்கபலமாக இருந்து இத்திரட்டியைத் திறம்பட நடத்திவரும் மற்ற எல்லா நண்பர்களுக்கும் நன்றி..

தொடர்ந்து படியுங்கள். உங்கள் கருத்துக்களை எழுதுங்கள்..

நன்றியுடன்,
டிபிர். ஜோசஃப்