அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்குங்க.

’உங்களால ஏன் மத்தவங்களோட அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்க முடியல டிபிஆர்?’

இந்த கேள்விய என்னுடைய அலுவலக அதிகாரிகள் பலரும் கேட்டுள்ளனர்.

நானும் இதைப் பற்றி பலமுறை யோசித்து பார்த்திருக்கிறேன். ஏன் நம்மால் மட்டும் மற்றவர்களை அனுசரித்துச் செல்ல முடியவில்லை என்று என்னையே கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறேன். இந்த கேள்விக்கு எனக்கு விடை கிடைக்க சுமார் இருபது ஆண்டுகள் தேவைப்பட்டது. அதாவது என்னுடைய 45வது வயதில் எங்கள் வங்கியின் பயிற்சி கல்லூரியில் முதல்வராக பணியாற்ற வாய்ப்பு கிடைத்ததில் இருந்து...

என்னுடைய இந்த போக்கிற்கு என்னுடைய பிடிவாத குணமும் ஒரு காரணமாக இருந்திருக்கிறது என்பதை அனுபவம்தான் எனக்கு கற்றுக்கொடுத்தது. இதற்கு இளம் வயதிலேயே (முப்பது வயது) ஒரு கிளையின் மேலாளராகக் கூடிய வாய்ப்பு கிடைத்ததும் ஒரு காரணமாக இருந்திருக்கலாம் என்று இப்போது தோன்றுகிறது.

அதாவது உடன் பணியாற்றுபவர்களுடன் அனுசரித்து செல்வதில் அதிக அனுபவம் இல்லாமலேயே ஒரு கிளையின் மேலாளராகிவிடுவதில் பல சிக்கல்கள் உள்ளன. கிளை மேலாளர் பதவி கிடைத்ததுமே ’என்னுடன் பணியாற்றுபவர்கள்’ என்கிற எண்ணம் போய் ’எனக்கு கீழே பணியாற்றுகிறவர்கள்’ என்கிற எண்ணம் மேலோங்கி நிற்க ஆரம்பித்துவிடுவதன் விளைவும் என்னுடைய பிடிவாத குணத்திற்கு ஒரு காரணமாக இருந்திருக்கலாம். எனக்குத்தான் எல்லாம் தெரியும், நான் சொல்வதுதான் சரி என்கிற எண்ணம் நான் அறியாமலேயே என்னுள் ஏற்பட்டுவிட்டிருக்கலாம். என்னுடைய கிளையில் எனக்கு கீழே
பணியாற்றுபவர்கள் நான் சொல்வதைத்தான் கேட்க வேண்டும் நான் சொல்வதைப் போலத்தான் அனைத்தையும் செய்ய வேண்டும் என்ற என்னுடைய குணம் மற்றவர்களை அரவணைத்துச் செல்ல இயலாவிட்டாலும் அனுசரித்தும் கூட செல்ல முடியாத ஒரு போக்கை என்னுள் வளர்த்துவிட்டிருந்தது.

இத்தகைய குணத்திற்கு இன்னொரு காரணம் எதையும் வேகமாக செய்து முடிக்கும் பழக்கமும் எனக்கு இருந்தது. என்னுடைய வேகத்திற்கு ஈடு கொடுக்க முடியாத என்னுடைய சக பணியாளர்களை அனுசரித்துச் செல்வது என்னால் முடியாத காரியமாக இருந்திருக்கிறது. இதற்கு என்னுடைய அனுபவமின்மைதான் காரணமாக இருந்தது என்பதை அப்போது என்னால் உணர்ந்துக்கொள்ள முடியவில்லை.

இதற்கு நான் வளர்ந்த விதமும் ஒரு காரணம். நான் என்னுடைய பெற்றோர்களை விடவும் அதிக நேரம் செலவிட்டது என்னுடைய தாய் வழி தாத்தாவிடம்தான். அவர் அத்தனை கண்டிப்புக்காரர். பேசுவதிலும் எழுதுவதிலும் செயலாற்றுவதிலும் படு வேகம். பல சமயங்களில் அவர் சொல்வதை புரிந்துக்கொள்ளாமலே தலையை ஆட்டிவிட்டு பின்னால் குட்டுப்ப்ட்டதும் உண்டு. அதீத கோபத்திற்கு சொந்தக்காரர். அவருடைய நேரடி பார்வையில் நான் வளர்ந்ததும் என்னுடைய பிடிவாத குணத்திற்கு ஒரு காரணமாக இருந்திருக்கலாம். பேச்சில் செயலில் வேகம் இவையும் அவர் என்க்கு விட்டுச் சென்ற குணங்கள்.

அதன் பிறகு எட்டாவது முதல் பள்ளி இறுதி வகுப்பு வரை நான் வளர்ந்த போர்டிங் பள்ளில். கத்தோலிக்க பாதிரியார்களால் - என்னுடைய தந்தையின்
ஒன்றுவிட்ட சகோதரர் அங்கு துணை அதிபராக இருந்தார்  - நடத்தப்பட்ட பள்ளி. எதுவும் நேரத்திற்கு செய்ய வேண்டும் என்கிற கண்டிப்பான சூழல்.
மணியடித்தால் சாப்பாடு, விளையாட்டு, படிப்பு, தூக்கம் என்ற இயந்திரகதியான ஐந்து வருட வாழ்க்கை என்னை எதை செய்தாலும் வேகமாக, குரிப்பிட்ட காலக் கெடுவுக்குள் செய்து முடிக்க வேண்டும் என்கிற என்னுடைய குணத்திற்கு ஒரு காரணம்.

இத்தகைய குணம் நம்மில் பலருக்கு இருக்கலாம். நம்மை சுற்றிலும் இருப்பவர்களை அனுசரித்து செல்வது என்பது அத்தனை எளிதான காரியமல்ல. அதற்கு மிக அதிக பொறுமை வேண்டும். அது நம்மில் வெகு சிலருக்குத்தான் அமைய வாய்ப்புள்ளது.

நம்மை மாதிரியான சாமான்யர்களுக்கு மட்டுமல்ல. உலக சரித்திரத்தை புரட்டிப் பார்த்தால் நாம் இதுவரை அறிந்துள்ள பல உலக தலைவர்களுக்கும் இந்த குணம் இருந்திருப்பதை காண முடிகிறது.

ஜியார்ஜ் வாஷிங்டன் துவங்கி இன்றைய ரஷ்ய தலைவர் புடின், அமெரிக்க தலைவர் டிரம்ப், வட கொரிய அதிபர், சீன அதிபர்... ஏன் நம்முடைய பிரதமர் என பட்டியல் நீண்டுக்கொண்டே போகிறது. இதில் நம்மால் மறக்க முடியாத தமிழக தலைவர் மறைந்த முதல்வர் ஜெயலலிதா அவர்கள். அவருடைய அமைச்சரவையில் அவரை அனுசரித்து செல்ல முடியாதவர்களில் பலருடைய பதவிக்காலம் ஒரு சில வாரங்களிலேயே கூட முடிந்திருக்கிறது.

இத்தகைய பிடிவாத குணம் இருப்பதால்தானோ என்னவோ அவர்களால் அவர்கள் நினைத்தபடி செயலாற்ற முடிகிறது என்று கூட தோன்றுகிறது. இது நல்லதா கெட்டதா என்பது அவரவர் கண்ணோட்டத்தைச் சார்ந்தது.

ஆனால் ஓரளவுக்கு பிடிவாதமும் ஓரளவுக்கு அனுசரித்துச் செல்லும் குணமும் இருந்தால் மிகவும் நன்றாக இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

என்னுடைய வாழ்க்கையில் நடந்தவைகளையெல்லாம் இப்போது அசைபோட்டு பார்க்கும் போது அப்போது நான் சந்தித்த பிரச்சினைகளை இப்போது சந்தித்திருந்தால் நிச்சயம் அவற்றை இன்னும் அறிவுபூர்வமாக (Matured) கையாண்டிருப்பேனோ என்று தோன்றுகிறது.

நம்முடைய இளம் வயதில் நாம் அறிவுபூர்வமாக அணுகுவதை விட உணர்வுபூர்வமாக அணுகியிருப்போம். அதுவே நம்மை மற்றவர்களிடமிருந்து விலக்கி வைத்திருக்கலாம். ஆனால் காலப் போக்கில் அதாவது அனுபவங்கள் கூட கூட நம்முடைய அணுகுமுறை மாற வேண்டும். அப்படி அல்லாமல் முப்பது வயதில் எத்தனை பிடிவாதம் இருந்ததோ அதே அளவு பிடிவாதம் அறுபதுகளை கடந்தும் தொடர்ந்தால் நாம் இப்போது காணும் பல உலக தலைவர்களைப் போலத்தான் நாமும் இருப்போம்.

இன்றைய உலகில் அமெரிக்கா-சீனா இடையிலான வர்த்தகப் போர், அமெரிக்கா-ஈரான் ஆகிய நாடுகளுக்கிடையிலான போர் பதற்றம் என இன்றைய உலகின் பல பிரச்சினைகளுக்கு முக்கிய காரணம் இத்தகைய தலைவர்களின் பிடிவாத குணம்தான். இந்த பிடிவாத குணம்தான் மற்றவர்களை அனுசரித்து செல்ல முடியாமல் தடுக்கிறது என்று நினைக்கிறேன். அதாவது நான் உன்னை விட பலம் வாய்ந்தவன் ஆகவே நீதான் என்னை அனுசரித்து செல்ல வேண்டும் என்கிற குணம்.

இதை நம்மில் பலரும் தவிர்த்தால் உலகத்தில் பிர்ச்சினைகளே இருக்காது.

*************