திரும்பிப் பார்க்கிறேன்...

கடந்த பல வருடங்களாகவே டைரி எழுதும் பழக்கம் எனக்கு உண்டு.

என்னுடைய வங்கியில் குமாஸ்தாவாக வேலைக்கு சேர்ந்த புதிதில் நாள்தோறும் பலதரப்பட்ட வாடிக்கையாளர்களைச் சந்திக்கும் வாய்ப்பு ஏற்பட்டதால் என்னுடைய கடந்த முப்பதாண்டு வங்கி ஊழியத்தில் கிடைத்த அனுபவங்கள் ஏராளம், ஏராளம்.

அவற்றை சமயம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் என்னுடைய நாட்குறிப்பில் எழுதி வைத்துக்கொள்வது வழக்கம்.

நான் வங்கி மேலாளராக பதவி உயர்வு கிடைத்த 1978 ம் வருடம் முதல் இதுவரை சுமார் பதினைந்து நகரங்களில் (தஞ்சாவூர் போன்ற சிறு நகரங்கள் முதல் மும்பை போன்ற பெரு நகரங்கள் வரை) பணியாற்றியிருக்கிறேன்.

நான் துணை மேலாளராக சென்னை மத்திய கிளையில் பணியாற்றிக்கொண்டிருந்த 1974ம் வருடம் அன்றைய முதலமைச்சர் கலைஞர் மற்றும் அன்று நிதி அமைச்சராக இருந்த திரு மாதவன் அவர்களை ஒரு விழாவுக்கு அழைக்க சென்றது.

1980ம் வருடம் நான் முதன் முதலாக மேலாளர் பதவி உயர்வு பெற்று சென்னையில் புதிதாய் திறக்கப்படவிருந்த கிளையைத் திறந்து வைக்க அன்றைய முதல்வர் மக்கள் திலகத்தை சந்திக்கப் பட்ட பாடு..

1982ல் தஞ்சையில் அன்று பிரபலமாயிருந்த பத்திரிகையாளரும், அரசியல்வாதியுமாயிருந்த வலம்புரிஜான் தலைமையில் வங்கி அதிகாரிகளின் சங்க ஆண்டு விழா நடத்தியது..

1984-85ல் தூத்துக்குடியில் அப்போது காவல்துறை ஆய்வாளரை ஒரு வாடிக்கையாளருக்கு பரிந்துகொண்டு எதிர்க்கப்போய் காவல் நிலையத்தில் ஒருநாள் முழுவதும் சிறைப்பிடிக்கப் பட்டது..

1986 ல் மதுரையில் பணிபுரிந்த சமயம் அன்றைய நிதித்துறைத் துணை அமைச்சராயிருந்த திரு ஜனார்த்தன் பூஜாரியை ஒரு கடன் மேளாவில் முறைத்துக்கொண்டு அதன் விளைவாய் என்னுடைய மேலதிகாரிகளிடம் தண்டனைப் பெற்று உடனடியாக சென்னைக்கு மாற்றப்பட்ட அவலம்..

1988 ல் இருந்து 90 வரையிலும் மீண்டும் 1993ல் இருந்து 1996 வரை மும்பையில் அனுபவித்த சந்தோஷங்கள், ஒரு சிவசேனை தலைவரை வங்கிக்கடன் விஷயத்தில் முறைத்துக்கொண்டு அடியாட்களால் மிரட்டப்பட்டு இரண்டு வார காலம் சென்னையில் தலைமறைவான சோகங்கள்..

இப்படி பலதரப்பட்ட அனுபவங்களை ‘திரும்பிப் பார்க்கிறேன்’ என்ற தலைப்பில் எழுதலாம் என்று நினைத்துள்ளேன்.

நான் இப்போதும் சர்வீசில் இருப்பதால் எல்லாவற்றையும் வெளிப்படையாய் எழுதவியலும் என்று தோன்றவில்லை.

இப்பதிவை ஒரு புனைப்பெயரில் பதிந்திருந்தால் ஒருவேளை எல்லாவற்றையும் எழுத முடிந்திருக்கும்..

இருப்பினும் என்னால் இயன்றவரை சுவாரசியமாக எழுதுகிறேன்..

என்னுடைய மும்பை ரயில் பயண அனுபவத்திற்கு கிடைத்த வரவேற்பும் இத்தொடரை எழுத நான் துணிந்ததற்கு ஒரு காரணம்..

இதில் சில பதிவுகள் சுயபுராணமாகவும் அமையலாம்..

இதில் சம்பந்தப்பட்டவர்கள் பலரும் இப்போது அரசியலிலும், பொதுவாழ்விலும் இருப்பதால் அவர்களை லேசாக கோடிட்டு காட்டியிருக்கிறேன்..

இச்சம்பவங்களைப் பற்றி என்னுடைய அப்போதைய நாட்குறிப்புகளில் குறித்திருந்தாலும் அவற்றை அசை போடுகையில் நடப்பதாக எழுதப்படவிருக்கும் சம்பாஷனைகள் என்னுடைய கற்பனையும் கலந்ததாக இருக்க வாய்ப்புண்டு.. எல்லாவற்றையும் நாட்குறிப்பில் குறித்துக் கொள்ள இயலாதே என்பதால்.

ஆனால் இயன்றவரை நடந்தவைகளை அப்படியே வடித்தெடுத்திருக்கிறேன்..

தினம் ஒரு பதிவாக இடவேண்டும் என்பது என் ஆவல்.

ஆனால் அலுவலக பணியின் நிமித்தம் அடிக்கடி வெளியூர் பயணம் மேற்கொள்ள வேண்டியிருப்பதால் இடைஇடையே இடைவெளி ஏற்பட வாய்ப்பிருக்கிறது..

தொடர்ந்து எழுதுவதா வேண்டாமா என்பது முதல் இரண்டு, மூன்று பதிவுகளுக்குப் பிறகு என் பதிவுகளுக்கு கிடைக்கும் வரவேற்பை பொறுத்து அமையும்..