திரும்பிப் பார்க்கிறேன் நிறைவுப் பதிவு

அடுத்த ஒரு வாரத்திற்கு ஒன்றும் நடக்கவில்லை.

சரி.. அமைச்சர் அந்த விஷயத்தை மறந்திருப்பார் என்று நினைத்தேன்..

அதுதான் இல்லை.

சரியாக பத்து நாட்கள் கழித்து என்னுடைய வங்கி முதல்வருடைய காரியதரிசியிடமிருந்து தொலைப்பேசி வந்தது.

‘சேர்மன் ஒங்கள ஒடனே அவருடைய பெர்சனல் ஃபோன்ல கூப்பிட சொல்றார் சார், அவசரமாம்.’

சரி.. ஏதோ டோஸ் விழப்போகிறது என்ற படபடப்புடன் என்னுடைய வேலையை எல்லாம் ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு என்னுடைய அறையில் அமர்ந்திருந்த ஒரு வாடிக்கையாளரை, ‘சார்.. தப்பா நினைச்சிக்காதீங்க.. ஒரு ரெண்டு நிமிஷம் வெளியில் வெய்ட் பண்ணுங்க.. சேர்மன்கிட்ட பேசணும்..’ என்று அனுப்பிவிட்டு அவருடைய பிரத்தியேக எண்ணை சுழற்றினேன்.

மறுமுனையில் எடுத்ததுமே அவர் உரக்க சிரிக்க என்ன ஏது என்று விளங்காமல் திகைத்துப்போனேன்.. ‘என்ன டிபிஆர். நீங்க மதுரையில சேர்ந்ததிலருந்து உங்களுக்கு எதிரா வர்ற மூனாவது கம்ப்ளெய்ண்ட் இது.. முதல் ரெண்டையும் சமாளிச்சேன்.. ஆனா இத என்னாலயே சமாளிக்க முடியல டிபிஆர். I may have to take action against you.’ என்றார் தொடர்ந்து..

நான் எப்படி பதிலளிப்பதென தெரியாமல் அமர்ந்திருந்தேன்..

‘என்ன டிபிஆர் ஷாக்காயிட்டீங்களா? ஒங்கள அங்க போடச் சொன்னதே நாந்தான். ஒரு வருஷத்திலயே சரியாக்கிருவீங்கன்னு நான் எதிர்பாக்கல.. ஆனா செஞ்சிட்டீங்க.. குட்.. அதனால.. ஒங்க மேல சிவியரா ஆக்ஷன் எடுக்க மனசு வரல.. ஆனாலும்.. எடுக்காமயும் இருக்க முடியாது.. என்ன சொல்றீங்க.. என்ன செய்யலாம்.. நீங்களே சொல்லுங்க..’

என்னடா இது டார்ச்சர்.. என்னெ என்ன செய்யலாம்னு என்னையே கேட்டா..?

‘ஒங்கள ஊர விட்டு உடனே மாத்தியாகணும் டிபிஆர்.. Tell me where do you want to go?’

நான் உடனே ‘மெட்றாசுக்கு போறேன் சார்.’ என்றேன்.

அவர் மீண்டும் உரக்க சிரித்தார். ‘ஒக்கே க்ராண்டட்.. ஆனா மேனேஜரா போமுடியாதே..’

எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது.. ஊர் மாற்றம் நான் எதிர்பார்த்ததுதான். ஆனால் மேனேஜர் பதவி பறிபோகும் என்று சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. சரி.. என்னதான் சொல்கிறார் பார்ப்போமே என்று காத்திருந்தேன்..

‘நான் ஒங்கள மெட்றாஸ் ஜோனல் ஆஃபீஸ்ல டெஸ்க் ஆஃபீசரா கொஞ்ச நாளைக்கு போடலாம்னு இருக்கேன் டிபிஆர். மனசுக்கு கஷ்டமாத்தான் இருக்கு.. But you should have known whom you are talking to.. After all he is a Central Minister!’

நான் அதிர்ச்சியில் பதில் பேசாமல் அமர்ந்திருந்தேன்..

‘But don’t lose heart.. I will not deprive you of the perks you are enjoying now.. Be there for a year.. Let me see.. All the best.’

இணைப்பு துண்டிக்கப்பட்டு அமைதியாகிப் போக நான் ஒலிவாங்கியை அதன் இடத்தில் வைத்துவிட்டு சற்று நேரம் அடுத்து என்ன செய்வதென தெரியாமல் அமர்ந்திருந்தேன்.

நான் வாடிக்கையாளரை வெளியே அனுப்பிவிட்டு தொலைபேசியில் பேசுவதைக் கவனித்த என்னுடைய உதவி மேலாளர் என்னுடைய முகத்தில் அப்பட்டமாக தெரிந்த அதிர்ச்சியைக் கண்டதும் ஓடி வந்தார். ‘என்ன சார்.. ஏதும் பிரச்சினையா?’

நான் பதிலளிக்காமல் ஆமாம் என்று தலையை அசைத்துவிட்டு சற்று முன் வெளியே அனுப்பிய வாடிக்கையாளரை மீண்டும் உள்ளே அழைத்து அவருக்கு தேவையான தங்க நகைக் கடனை கொடுத்து அனுப்பி வைத்தேன்.

அதற்கு மேலும் அலுவலகத்தில் அமர்ந்திருக்க மனமில்லாமல் எழுந்து என்னுடைய உதவி மேலாளரிடம் கூறிக்கொண்டு வீட்டுக்கு திரும்பினேன்.

என்னை அந்த நேரத்தில் எதிர்பார்க்காத மனைவி, ‘என்னங்க இந்த நேரத்துல? எதையாச்சும் மறந்துட்டீங்களா?’ என அவரை அமரச் செய்து நடந்தை முழுவதும் கூறி இன்னும் ஒரு வாரத்திற்குள் பயணமாக வேண்டும் என்று கூறினேன்.

நான் எதிர்பார்த்ததற்கும் எளிதாகவே என்னுடைய மனைவி அந்த அதிர்ச்சியை ஏற்றுக்கொண்டார். ‘பரவால்லீங்க.. என்ன இப்போ? மேனேஜர் பதவிதான் வேணும்னு இருக்கா என்ன? பேசாம கொஞ்ச நாளைக்கு எந்த டென்ஷனும் இல்லாம இருப்போம். அப்புறம் பாத்துக்கலாம். நீங்க எதுக்கும் கவலப் படாதீங்க.’ என்றார் ஆறுதலாக..

நான் எதிர்பார்த்திருந்ததற்கும் விரைவாகவே உத்தரவு வர
என்னுடைய மேலாளர் பதவி Phase I ஆறாண்டுக் காலத்துடன் முடிவுக்கு வந்தது..

****

இந்த தொடரின் 201வது பதிவுடன் என்னுடைய தொடரின் முதல் பகுதி முடிவுக்கு வருகிறது.

நான் சென்னை வட்டார அலுவலகத்தில் சுமார் ஓராண்டுக் காலம் பணியாற்றினேன்..

வங்கிக் கிளைகளில் மேலாளராக பணியாற்றிய அனுபவம் எனக்கு வட்டார அலுவலகத்தில் சிறப்பாகப் பணியாற்ற துணையாயிருந்தது.

ஆனாலும் கிளைகளில் இருந்த பரபரப்பு, வித விதமான வாடிக்கையாளர்களை சந்தித்த சுவாரஸ்யம் ஏதும் இல்லாமல் வாழ்க்கையே டல்லடித்துப் போனது.

பதவி பறிபோனதன் காரணத்தை என்னுடைய பெற்றோர்களுக்கு புரிய வைக்க முடிந்தது.. ஆனால் என்னுடைய மாமனார் வீட்டினரையும் என்னுடைய நண்பர்களையும் என்னால் சமாளிக்க முடியவில்லை..

முக்கியமாக என்னுடைய மனைவியின் குடும்பத்தார் முன்னிலையின் என்னுடைய மதிப்பு குறைந்துப் போனதென்னவோ உண்மை..

ஆனால் என்னுடைய வங்கியின் அப்போதைய முதல்வர் என்னை மறந்துவிடவில்லை. அடுத்த பத்தே மாதத்தில் என்னை மீண்டும் சென்னைக் கிளைகளில் ஒன்றில் மேலாளராக ஆக்கினார்..

அதைப்பற்றி அடுத்த பகுதியில்..

*******

என்னுடைய தொடரை தினமும் படித்து, பின்னூட்டம் இட்டு என்னை ஊக்குவித்த அனைவருக்கும் நன்றி தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்..

சுமார் ஒரு மாத காலத்திற்கு இடைவெளி விட்டு மீண்டும் சென்னையில் மேலாளராக இருந்த அனுபவத்தைப் பகிர்ந்துக் கொள்கிறேன்..

நன்றி, வணக்கம்..

***