ச்சே, சோ, ச்சை!

யாரையாவது நமக்கு பிடிக்கவில்லை என்றால் அவர்களைப் பற்றி நினைக்கும்போதே 'ச்சே இவனா? இவன் சங்காத்தமே வேணாம்' என்ற சலிப்பு நம் மனதில் எழும். அதேபோல் யாருடைய பேச்சையாவது கேட்க விருப்பமில்லை என்றால் 'ச்சை இவனும் இவன் பேச்சும்' என்று கூற தோன்றும்.



இந்த இரண்டு வசவு சொற்களும் (எழுத்துக்கள் என்பதுதான் சரி) வருகிற அதே அகர வரிசையில் வருகிற எழுத்தையே தன்னுடைய பெயராக வைத்திருப்பவர் 'சோ' என்கிற ராமசாமி! எத்தனை பொருத்தம்!



இவர் தன் திருவாயை திறந்தாலே 'ச்சை' என்றோ 'ச்சே' என்றோ சொல்ல தோன்றுவது இயற்கைதானே!



அவருடைய பத்திரிகையான 'துக்ளக்' - அவருடைய பெயருக்கு ஏற்ற பெயர்தான் அவருடைய பத்திரிகைக்கும் - சார்பாக சென்னையில் நடைபெற்ற விழாவில் தன் திருவாய் மலர்ந்திருக்கிறார். இந்த அற்புத சொற்பொழிவை மீண்டும்  மறுஒளிபரப்பு செய்து தங்களுடைய கட்டுக்கடங்கா மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்துகிறது அம்மையாரின் தொலைக்காட்சி!



அவர் பேசும்போது, அடுத்த நாடாளுமன்ற தேர்தலில் பாஜக ஒருவேளை தனிப்பெரும்பான்மை கிடைக்காமல் வேறு எந்த கட்சியையாவது ஆதரிக்க வேண்டிய சூழல் ஏற்பட்டால் பிரதமர் பதவிக்கு அம்மையாரை பரிந்துரைக்க வேண்டுமாம். ஏனாம்? அம்மையாருக்கு ஐந்து மொழிகள் தெரியுமாம். இது தேசிய ஒருமைப்பாட்டுக்கு மிகவும் உதவுமாம். மேலும், எதையும் படித்தவுடனே புரிந்துக்கொள்ளக் கூடிய திறமையும் உண்டாம்.



இந்த இரண்டு தகுதிகளையும் ஒருங்கே கொண்ட தலைவர் இந்திய தேசிய அரசியலிலேயே அம்மையாரை விட்டால் யார் இருக்க முடியும்? மேலும், அடுத்த பிரதமரை நிர்ணயிக்கக் கூடிய அளவுக்கு அவருடைய கட்சியும் கூடை நிறைய பாராளுமன்ற இடங்களை பெற்றிருக்கும் என்பது நிச்சயமாம். ஆகவே அவரை விட்டால் பிரதமராக மிகவும் தகுதி வாய்ந்த தலைவர் வேறு யாரும் இருக்க முடியுமா என்பதுதான் சோ அவர்களின் வாதம்.



இதை படித்ததும் எனக்கு சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு என்னுடைய வீட்டில் வேலை செய்து வந்த ஒரு House Maid - பச்சையாக சொல்ல வேண்டுமென்றால் 'வேலைக்காரி'யின் நினைவு வருகிறது. நான் குடியிருந்த அடுக்கு மாடி குடியிருப்பில் சுமார் நாற்பது குடியிருப்புகள். அது ஒரு குட்டி பாரதம் என்று கூட கூறலாம். நாட்டிலுள்ள பெரும்பாலான மொழி பேசுகின்றவர்கள் குடியிருந்தனர். அதில் பலருடைய வீட்டில் பணியாற்றிய அந்த பெண்ணும் நாளடைவில் ஐந்துக்கும் மேற்பட்ட மொழிகளில் சரளமாக பேச தெரிந்து வைத்திருந்தாள், ஆங்கிலத்தை தவிர. 'இந்த இங்கிலீசுதாங்க பேச வரமாட்டேங்கிது.. சொன்னா பிரியுது...ஆனா பேசினா தஸ்சு, புஸ்சுன்னு காத்துதான் வருது. அது மட்டும் வந்துருச்சின்னா..' என்று இழுப்பாள். எட்டாவது வரை படித்திருந்ததால் எதையும் கோடி காட்டினால் போதும் 'டக்' என்று புரிந்துக்கொள்வாள். வேலையில் படு சுட்டி!



நம்முடைய சோவின் கூற்றுப்படி அவளும் ஒருவழியில் பிரதமராக தகுதி உள்ளவர்தான்!!



தென்னிந்திய மொழிகளில் நடிக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் தமிழ், தெலுங்கு, மலையாளம், கன்னடத்துடன் ஆங்கிலத்திலும் சரளமாக பேசக் கூடிய நடிக, நடிகைகள் இன்றைய தமிழ் திரையுலகில் பலர் இருக்காங்க சோ சார்! ஏன் ஒருவேளை நம்ம மன்சூர் அலி கானுக்கு கூட இது தெரிஞ்சிருக்கலாம். அவருக்கும் ஏற்கனவே தேர்தல்ல நின்னு ஜெயிக்கலன்னாலும் தோத்த அனுபவம் இருக்கே!



அம்மையாரும் ஒரு காலத்தில் நடிகையாக இருந்தவர்தானே? பிறப்பால் கன்னடர், பிழைப்புக்காக தமிழ் நாட்டுக்கு வந்தவர். பணத்திற்காக தெலுங்கிலும், மலையாளத்திலும் நடித்திருப்பார்.பத்தாவது வரை ஆங்கில பள்ளியில் படித்தவர். ஐந்து மொழிகளிலும் பேசுவதற்கு இந்த அனுபவம் போதுமே.



பல மொழிகளில் பேசக் கூடிய திறமை மட்டுமே ஒருவருக்கு ஒரு நாட்டின் பிரதமராக தகுதியை ஏற்படுத்தி விடுமா? அதை விட வேடிக்கை, அம்மையார் எதையும் சொன்னவுடன் புரிந்துக்கொள்ளக் கூடியவர் என்றதுதான். அதுவும் அத்வானி, மோடி ஆகியோரை வைத்துக்கொண்டே இப்படி பேசுவது உண்மையிலேயே சத்யராஜ் 'லொள்ளை' விட கொஞ்சம் ஓவர்தான்.



இந்த வயசுல இவருக்கு அம்மையாருக்கு இந்த அளவுக்கு ஜால்ரா அடிக்க வேண்டிய அவசியம் என்ன? ஒரே இனம், குலம், கோத்திரம் என்பதாலா?



முதலில் அம்மையார் தமிழகத்தை நாட்டின் முன்னனி மாநிலமாக்கட்டும். பிறகு பிரதமர் பதவியைப் பற்றி யோசிக்கலாம். இதே போல் 2001-2006ல் சிந்தித்ததன் விளைவு அனைவரும் அறிந்ததுதானே.



அம்மையாருக்கு ஒரு வேண்டுகோள். இம்மாதிரியான கோமாளிகள் பேச்சை இந்த காதில் வாங்கி அந்த காதில் விட்டுவிடுவதுதான் நல்லது. சு.சாமியை நம்பி நட்டாற்றில் இறங்கிய அனுபவம் இன்னும் மறந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. அவரையும் விட கோமாளிதான் இந்த ச்சே, சோ, ச்சை ரா.சாமி! இரண்டு பேருமே 'சாமி'கள்தான் என்பதே போதும் இவர்களை நம்பி ஆற்றில் இறங்கலாகாது என்பதற்கு!!



******************