இந்திய வங்கிகளில் கடந்த மூன்றாண்டுகளில் நடைபெற்ற தில்லுமுல்லுகளின் புள்ளிவிவரத்தைப் பார்த்தால் அசந்துவிடுவீர்கள்:
வருடம் - எண்ணிக்கை - தொகை
2002 - 1744 - ரூ. 399.53 கோடி
2003 - 2207 - ரூ. 653.50 கோடி
2004 - 2660 - ரூ. 600.16 கோடி
இத்தகைய தில்லுமுல்லுகள் வங்கி ஊழியர்கள், வாடிக்கையாளர்கள், ஊழியர்கள்-வாடிக்கையாளர்கள் கூட்டணி என பலராலும் நிகழ்த்தப்படுகின்றன.
இங்கு நான் குறிப்பிட்டுள்ள தில்லுமுல்லுகள் சம்பந்தப்பட்ட நிறுவனங்களால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டவை.. கண்டுபிடிக்கப்படாமல் இருப்பவை எத்தனை மடங்கோ!
என்னுடைய முப்பதாண்டு வங்கி வாழ்க்கையில் நான் சந்தித்த அல்லது கேள்விப்பட்ட சில சுவாரஸ்யமான தில்லுமுல்லுகளை உங்களுடன் பகிர்ந்துக்கொள்ளலாம் என்று நினைத்ததன் விளைவே இத்தொடர்...
சமயம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் எழுதுகிறேன்.
ரவி சர்மா ஒரு வணிகர். வடநாட்டைச் சார்ந்தவர், தமிழ்நாட்டில் குடியேறி பல வருடங்களாகியிருந்தன.
இதைத்தான் வாங்குவது விற்பது என்றில்லாமல் காலத்திற்கேற்றாற்போல் தன்னுடைய வணிகத்தை மாற்றிக்கொள்ளும் குணம் கொண்டவர். எப்படியாவது குறுகிய காலத்தில் லாபம் சம்பாதித்து செல்வந்தராக வேண்டும் என்பதுதான் அவருடைய குறிக்கோள். குறுகிய காலம், அதிக லாபம். இதை தன்னுடைய தாரக மந்திரமாக கொண்டிருந்தவர் ரவி.
சள, சளவென்று பேசக் கூடியவர். முதல் முறை சந்திப்பவர்களிடம் கூட வெகு எளிதில் ஒட்டிக்கொள்ளக் கூடியவர். ஆகவே அவர் குடியிருந்த பகுதியிலேயே வெளியூரிலிருந்து அந்த ஊருக்கு மாற்றலாகி வந்த மோகன் குமார் ஒரு வங்கி மேலாளர் என்பதை கண்டுபிடிப்பதில் அவருக்கு சிரமம் இருக்கவில்லை.
தன்னுடைய 'குறுகிய கால, அதிக லாப' திட்டத்திற்கு மோகன் தான் ஏற்ற ஆள் என்பதை கண்டுக்கொண்ட ரவி அவர் மாற்றலாகி வந்த சில நாட்களிலேயே வாயெல்லாம் பல்லாக சென்று தன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டார். 'சார் நீங்க கவலையே படாதீங்க. ஒங்களுக்கு கேஸ் கனெக்ஷன் கிடைக்கறதுலருந்து ஒங்க பொண்ணுக்கு ஸ்கூல்ல அட்மிஷன் புடிச்சி குடுக்கற வரைக்கும் எல்லாத்தையும் நா பாத்துக்கறேன்.' என்றார் முதல் நாளே..
மோகன் மேலாளராக பதவி உயர்வு பெற்று முதன் முதலாக அந்த ஊரிலிருந்த கிளைக்கு பொறுப்பேற்க வந்திருந்தார். மொழிப் பிரச்சினை இல்லையென்றாலும் பழக்கமில்லாத ஊர். நகரங்களிலேயே படித்து வளர்ந்த அவருக்கு நகரம் என்றும் சொல்ல முடியாமல் கிராமம் என்று சொல்ல முடியாமலிருந்த அந்த ரெண்டுங்கெட்டான் ஊரில் கண்ணைக் கட்டி காட்டில் விட்டதுபோலிருந்தது. அப்படிப்பட்டவருக்கு ரவி சர்மா ஒரு ஆபத்பாந்தவனாய் தோன்றினார். 'ரொம்ப தாங்ஸ் சார்.' என்று அவருடன் ஒட்டிக்கொண்டார்.
பிறகென்ன? ரவியின் திட்டத்தின் துவக்கமே அட்டகாசமாக இருந்தது. அடுத்த சில வாரங்கள் யார் யாரையோ பிடித்து மோகனுக்கு வேண்டிய எல்லா வசதிகளையும் செய்துக்கொடுத்தார்.
மோகன் குமாருடைய கிளை மிகவும் சிறியது. அவருக்கு கீழே ஒரு கணக்காளர் (accountant), ஒரு கேஷியர் மற்றும் ஒரு குமாஸ்தா.. அவர்களுக்கு உதவ ஒரு சிப்பந்தி... வாசலில் குர்க்கா... என அவருடைய வங்கியிலிருந்த சிறிய கிளைகளுள் ஒன்று அது. கிளை துவக்கப்பட்டு ஒரு வருடமே ஆகியிருந்தது. கிளையை துவக்கிய மேலாளருடைய செயல்பாடு திருப்திகரமாக இல்லையென்பதால் அவர் ஒரே வருடத்தில் நீக்கப்பட்டு அப்போதுதான் பதவி உயர்வு பெற்றிருந்த மோகன் அங்கு மாற்றப்பட்டார்.
ஆக அவருடைய சிந்தனை முழுவதும் கிளையின் வணிக அளவை உயர்த்துவதிலேயே இருந்தது. 'ரவி சார் நீங்க இந்த ஊர சேர்ந்தவர்தானே... அதுவுமில்லாம பிசினஸ் பண்றீங்க. அதனால ஒங்க கணக்க மட்டுமில்லாம ஒங்களுக்கு தெரிஞ்ச ஃப்ரெண்ட்சையெல்லாம் எங்க பேங்குக்கு ரெக்கமெண்ட் பண்ணணும்.' என்று ரவியிடம் கேட்டுக்கொண்டதும், 'அதுக்கென்ன சார் செஞ்சிட்டா போச்சி... ஒங்களுக்கு செய்யாம யாருக்கு செய்ய போறேன்.. நீங்க முதல்ல ஒங்க பிராஞ்சுக்கு சார்ஜ் எடுங்க.. அப்புறம் ஒரு நாள் சாவகாசமா ஒங்க ஆஃபீசுக்கு வரேன்...' என்றார். எப்படியும் மீன் வலையில் விழுந்தாயிற்று. அவசரப்படாமல் காரியத்தில் இறங்கலாம் என்ற எண்ணம் அவருக்கு!
ஆனால் இரண்டு, மூன்று வாரங்கள் கழிந்தும் ரவி வராமலிருக்கவே ஒருநாள் மோகனே அவரைத் தேடிக்கொண்டு அவருடைய வீட்டிற்குச் சென்றார். வீடு உள்ளும் புறமும் அட்டகாசமாக இருந்தது. மூன்றே பேர் கொண்ட குடும்பத்திற்கு இத்தனை பெரிய வீடா என்று மலைத்துப்போனார் மோகன். 'பெரிய புள்ளிதான் போலருக்கு.. .இவரோட கனெக்ஷன் கிடைச்சதுக்கு உண்மையிலேயே நா குடுத்து வச்சவந்தான்.' என்று நினைத்து மகிழ்ந்துபோனார்.
'என்ன சார்... திடீர்னு இந்த பக்கம்?' என்றவாறு வரவேற்றார் ரவி சர்மா அவருடைய வருகையின் நோக்கத்தைப் பற்றி அறியாதவர் போல். மீன் தானாகவே வந்து வலையில் விழவேண்டும் என்று காத்திருந்தவராயிற்றே!
'இல்ல சார்... நம்ம பேங்க் பக்கம் வரேன்னு சொன்னீங்களே... அதான் பார்த்துட்டு போலாம்னு வந்தேன்.' என்றார் மோகன் அசடு வழிந்தவாறு.
ரவி பதில் பேசாமல் உள்ளே திரும்பி தன் மனைவியை அழைத்தார். ஒரு சினிமா துணை நடிகையைப் போல் ஒப்பனை செய்துக்கொண்டிருந்த அவர் ஹாலுக்குள் நுழைந்ததுமே நேரே மோகன் அமர்ந்திருந்த சோபாவில் அவருக்கு மிக அருகில் அமர்ந்து, 'என்ன சார் தனியா வந்திருக்கீங்க... ஃபேமிலிய கூட்டிக்கிட்டு வரலையா?' என்று உரிமையாக கேட்க மோகன் சங்கடத்தில் நெளிந்தார். அவர் தொடர்ந்து, 'என்ன சாப்பிடறீங்க?' என்று உபசரிக்கவும் அவருடைய சங்கடம் கூடியது. வேறு வழியில்லாமல் அவர்களுடைய சமூகத்தினருக்கே உரிய ஸ்பெஷல் இனிப்புகளை கெட்டியான லஸ்சியுடன் விழுங்கி வைத்தார்.
ஆனால் அவர் வந்த விஷயத்தைப் பற்றி பேசவிடாமல் வேண்டுமென்றே ரவியும் அவருடைய் மனைவியும் மற்ற உலக விஷயத்தையெல்லாம் பேசி அவரை கிறங்கடித்தனர். மோகன் விடவில்லை. 'சார் நம்ம பேங்க்ல கணக்கு துவங்கறத பத்தி....' என்றார் புறப்படும் நேரத்தில்.
ரவி அப்போதுதான் நினைவுக்கு வந்ததுபோல...'அட ஆமா சார்... மறந்தே போய்ட்டேன்... நீங்க வந்ததும் நல்லதாப்போச்சி... இன்னைக்கி காலைலதான் ஒரு பெரிய அமவுண்ட் கைக்கு வந்துது... இருங்க கொண்டு வரேன்...' என்றவாறு தன் மனைவியை கண்சாடைக் காட்டிவிட்டு உள்ளே சென்றார். அவர் உள்ளே சென்றிருந்த நேரத்தில் அவருடைய மனைவி ஒரு அழகான புன்னகையுடன், 'எங்க ஹஸ்பெண்ட் தங்கமானவர் சார்.. ஒங்களெ எப்படியோ அவருக்கு ரொம்ப புடிச்சி போயிருச்சி... இல்லன்னா இவ்வளவு பெரிய அமவுண்ட ஒங்க பேங்க்ல போடுவேன்னு சொல்வாரா? நீங்க குடுத்துவச்சவர் சார்...' என்றதும் மோகன் மகிழ்ச்சியின் எல்லைக்கே போய்விட்டார்.
சற்று நேரத்தில் கையில் ஒரு துணிப்பையுடன் திரும்பி வந்த ரவி அதிலிருந்து கற்றை, கற்றையாக கரன்சி நோட்டுகளை எடுத்து டீப்பாயில் வைக்க தான் எதிர்பார்த்ததற்கும் மேலேயே தொகை இருக்கும் போலிருக்கிறதே என்று மலைத்துப்போனார் மோகன். 'சார் ரெண்டு லட்சத்து பத்தாயிரம் இருக்கு.' அத்தோட அஞ்சு லட்சத்துக்கு ஒரு செக்கும் இருக்கு. மொதல்ல இந்த கேஷ வச்சி கணக்கு தொடங்கிருங்க... அப்புறம் ரெண்டு நாள் கழிச்சி இந்த செக்க போட்டுருங்க.. இத குடுத்தவர் ஒரு ரெண்டு நாள் கழிச்சி போட்டா நல்லாருக்கும்னு சொல்லிட்டுத்தான் குடுத்தார். அதனாலத்தான் சொல்றேன்.. அவர் ரொம்ப நாள் கஸ்டமர்... ஏதோ பணமுடை போலருக்கு... நமக்கு பணத்த விட பிசினஸ் ரிலேசன்ஷிப்தான் சார் முக்கியம்...' என்றவாறு பணப்பையையும் காசோலையையும் மோகனிடம் நீட்டினார். 'ஒங்கக் கிட்டவே கேஷ குடுக்கறேன்னு தப்பா நினைச்சிக்காதீங்க... நாளைக்கு எனக்கு முக்கியமான வேல இருக்கு... பக்கத்துல ------------ வரைக்கும் போறேன்... காலையில போனா ராத்திரி ஆயிரும்... அதான்... ஒங்களுக்கு ஏதாச்சும் அப்ஜெக்ஷன் இருந்தா நாளைக்கு நம்ம வய்ஃப் கிட்ட குடுத்துவிடறேன்...' என்றார்.
மோகன் பதற்றத்துடன், 'என்ன சார் இப்படி சொல்லிட்டீங்க... ஒரு ரசீதும் கேக்காம நீங்களே பணத்த என்னெ நம்பி குடுக்கறப்போ... பேசாம குடுங்க சார்... நாளைக்கு நானே அப்ளிகேஷன் ஃபார்ம் கொண்டு வந்து குடுக்கேன்... நமக்குள்ள ஃபார்மாலிட்டியெல்லாம் எதுக்கு?' என்றார். அவருக்கு எங்கே ரெண்டு லட்சம் கிடைக்காமல் போய்விடுமோ என்ற பயம்.
'அப்பன்னா சரி சார்.' என்று பெருந்தன்மையுடன் துணிப்பையை அவரிடம் கொடுத்தார் ரவி. தொடர்ந்து 'சார் நா வேணும்னா ஒங்கள ஒங்க வீட்ல ட்ராப் பண்ணிரட்டுமா சார்... இந்த ராத்திரி நேரத்துல கைல பணத்தோட...' என்று மோகனை வற்புறுத்தி தன்னுடைய சொகுசு காரிலேயே கொண்டு வீட்டில் இறக்கிவிட்டு செல்ல மோகன் தன்னுடைய அதிர்ஷ்டம் இவருடைய நட்பு கிடைத்தது என்று தன் மனைவியிடம் சொல்லி மகிழ்ந்தார்.
அடுத்த நாள் பணத்தைக் கொண்டு ரவி எழுதிக்கொடுத்திருந்த நிறுவனத்தின் பெயரில் ஒரு கணக்கை திறந்து ரொக்கத்தை அதில் செலுத்திவிட்டு தன் உதவியாளரை அழைத்து, 'சார் இந்த செக்க ஒங்க கஸ்டடியில வச்சிக்குங்க... ரெண்டு நாள் கழிச்சி க்ளியரிங்ல அனுப்பனா போறும்...' என்று கூறிவிட்டு, 'ஒரு கரண்ட் அக்கவுண்ட் ஓப்பனிங் ஃபார்ம பேர மட்டும் எழுதி என்கிட்டு குடுங்க... நான் அவர் கிட்ட கையெழுத்த வாங்கிட்டு நாளைக்கு கொண்டு வந்து தரேன்.. அதுக்கப்புறம் செக் புக் எல்லாம் குடுத்தா போறும்னு சொல்லிட்டார். இந்த கேஷுக்கு ஒரு ரிசிட் மட்டும் போட்டு கொண்டாங்க.' என்று உத்தரவிட்டார்.
அன்று மாலையே மோகன் கையில் ஒரு இனிப்பு பெட்டியுடன் ரவியின் வீட்டிற்கு செல்ல அங்கு அவருடைய மனைவியும் பதினெட்டு வயது மதிக்கத்தக்க அவருடைய மகளும் மட்டுமிருந்தனர். 'அவர் இன்னும் வரலை சார்.. நீங்க குடுத்துட்டு போங்க.. அவர் கையெழுத்து போட்டு ஒங்க பேங்குக்கு வந்து குடுத்துடறேன்னு சொல்லியிருக்கார்.' என, 'பரவால்லை மேடம்... அவசரமில்லை.' என்ற பதிலுடன் திரும்புகிறார்.
அடுத்த நாளும் சரி அதற்கடுத்த நாளும் ரவி சர்மா கிளைக்கு வரவில்லை. ஆயினும் மோகன் அதைப் பற்றி கவலைப்படவில்லை. அவர் ரொம்பவும் பிசியாருக்கார் போலருக்கு என்றுதான் நினைத்தார். மூன்றாம் நாள், 'சார் அந்த செக்க இன்னைக்கி போட்டுருங்க.. எனக்கு நாளைக்கு கொஞ்சம் அமவுண்ட் தேவைப்படும்.' என போன் வருகிறது அவரிடமிருந்து. 'சரி சார்...' என்கிறார் மோகன்... பிறகு தொடர்ந்து, 'ஒங்களுக்கு செக் புக் ஏதும் வேணுமா சார்?' என்கிறார்.
'பின்னெ வேணாமா சார்? செக் புக் இல்லாம எப்படி பிசினஸ் பண்றது?' என்ற அட்டகாசமான சிரிப்பு எதிர் முனையிலிருந்து வருகிறது. 'நா நம்ம ஆஃபீஸ் பியூன அனுப்பறேன்... குடுத்து விடுங்க...'
அப்படியே அடுத்த அரைமணி நேரத்தில் கிளைக்கு வரும் சிப்பந்தியிடன் செக் புக்கை கொடுக்குமாறு தன் உதவியாளரிடம் பணிக்கிறார். அவரோ, 'சார் ஒப்பனிங் ஃபார்ம் இன்னும் வரலையே' என்கிறார். அதானே என்று நினைத்த மோகன் கிளைக்கு வந்தவரிடம் வினவுகிறார். 'சார் மொதலாளி ஒன்னும் சொல்லலையே... செக் புக் குடுப்பாங்க வாங்கிட்டு வந்துருங்கன்னுதான் சொன்னார். நா வேணும்னா போய் ஓப்பனிங் ஃபார்ம ஃபில்லப் பண்ணி குடுத்தாத்தான் செக் புக் கிடைக்குமாம்னு சொல்லிரட்டுமா சார்?' என்கிறார்.
மோகன் பதற்றத்துடன், 'அதெல்லாம் வேணாங்க... நீங்க செக் புக்க கொண்டு போங்க.. நா சாரோட வீட்டுல போயி ஃபார்ம வாங்கிக்கறேன்.' என 'அப்படீன்னா சரிசார்.' என்று வாயெல்லாம் பல்லாக செக் புக்கை வாங்கிக்கொண்டு செல்கிறார் வந்தவர்..
அதுதான் அவர் கடைசியாக அவரையோ அவருடைய முதலாளியையோ பார்த்தது.
இதில் என்ன தில்லுமுல்லு என்று நீங்கள் வியப்பது புரிகிறது.
முதலில் ரவி சர்மா, ரவி சர்மாவே அல்ல! அத்துடன் அவர் மோகனிடம் கொடுத்த காசோலையிலிருந்த நிறுவனத்திற்கும் அவருக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை. அது எப்படி அவருடைய கைக்கு வந்தது என்பது இறுதிவரை கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை.
ஆனால் மோகனுடைய கிளை காசோலையை க்ளியரிங்கில் அனுப்பியபோது சம்பந்தப்பட்ட வங்கி எந்த மறுப்பும் தெரிவிக்காமல் அதை பாசாக்கி அனுப்பி வைக்க ரவி சர்மாமீது எவ்வித சந்தேகமும் இல்லாமலிருந்த மோகன் அந்த பணத்தை அவருடைய நிறுவனத்தின் கணக்கில் வரவு வைக்கிறார்.
அடுத்த நாளும் நிறுவனத்தின் ஓப்பனிங் ஃபார்ம் வராததால் அன்று இரவு வீட்டில் வந்து வாங்கிக்கொள்ளட்டுமா என்று ரவியை தொலைபேசியில் அழைத்து மோகன் கேட்க 'இதுக்கு எதுக்கு சார் நீங்க வீட்டுக்கு வரணும். இதோ குடுத்து விடறேன் சார்.' என்று ஒருவரிடம் கொடுத்து அனுப்புகிறார். அத்துடன் மோகன் திருப்தியடைந்துவிடுகிறார்.
அதன் பிறகு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அடுத்த ஒரு வாரத்தில் கணக்கிலிருந்த ரூ.7.10த்தில் நூறு ரூபாயைத் தவிர எடுக்கப்பட்டுவிடுகிறது. அதில் எவ்வித சந்தேகமும் மோகனின் கணக்காளருக்கு ஏற்படாததால் அவர் மோகனிடம் கூறாமலிருந்துவிடுகிறார்.
ஒரு மாதம் செல்கிறது. ஒருநாள் திடீரென்று கிளை இயங்கிவந்த பகுதி காவல்நிலையத்திலிருந்து அதிகாரியொருவர் வருகிறார். 'சார் இந்த செக்க ஒங்க பேங்க்லருந்து கலெக்ட் பண்ணியிருக்கீங்க. யாரோட அக்கவுண்ட்ல க்ரெடிட் பண்ணியிருக்கீங்கன்னு சொல்றீங்களா?' என்று துவங்கி ரவிசர்மா தன்னுடைய நிறுவனம் என்று கூறி துவங்கியிருந்த கணக்கில் அதுவரை நடந்திருந்த வரவு செலவை ஆராய்கிறார்கள்.
'இவர ஒங்களுக்கு தெரியும்னு ஓப்பனிங் ஃபார்ம்ல நீங்களே கையெழுத்துப் போட்டிருக்கீங்க? எப்படி சார் தெரியும்?' என்ற காவல்துறை அதிகாரியின் கேள்விக்கு என்ன பதிலளிப்பது என தெரியாமல் தயங்கி பிறகு அவர் தான் மாற்றலாகி வந்த சமயத்தில் வந்து தன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டதிலிருந்து கணக்கு துவங்கிய நாள்வரை நடந்தவைகளை கூறுகிறார். 'அவர் சொந்த வீட்லதான் குடியிருக்கார் சார். இப்பவே வேணும்னாலும் போய் பாக்கலாம், வாங்க.' என்று எழுந்து அவருடன் செல்கிறார். வீடு பூட்டிக் கிடக்கிறது. அடுத்த வீட்டுக்காரர், 'சார் அவர் ரெண்டு வாரத்துக்கு முன்னால வீட்ட காலி பண்ணிட்டு சொந்த ஊருக்கே போறேன்னு போய்ட்டாரே.' மோகன் அப்பாவித்தனமாக சார் 'இது சொந்த வீடுன்னு சொன்னாரே?' என்கிறார். அவர் சிரிக்கிறார். 'என்னது அப்படியா சொன்னார்? சார் அந்தாளு சரியான ஃப்ராடுன்னு நினைக்கிறேன். வீட்டு ஓனர் மெட்றாஸ்ல இருக்கார். நம்ம ஃப்ரெண்டுதான். நாந்தான் இந்த வீட்ட பாத்துக்கறேன். ஒரு ப்ரோக்கர்தான் இந்தாள கூட்டிக்கிட்டு வந்தார். வடநாட்டுக்காரராச்சேன்னு நானும் நெனச்சேன். ஆனா நா தமிழ்நாட்லயே பொறந்து வளந்தவன் சார், ஒங்களுக்கு எந்த பிரச்சினையும் வராதுன்னு சொன்னார். எவ்வளவு வாடகைன்னாலும் தரேன்னார். அதான் குடுத்தேன். ஆனா அந்தாளோட நடவடிக்கையெல்லாம் பார்த்தா சந்தேகமாத்தான் இருந்திச்சி. ரெண்டு நநளைக்கு முன்னால அந்தாளு கூட இருந்த ரெண்டு பொம்பளைங்களும் சண்டை போட்டுக்கிட்டு போயிருச்சிங்க. அப்புறம்தான் தெரிஞ்சது அந்த ரெண்டு பேருக்கும் அந்தாளுக்கும் ஒறவேயில்லங்கறது. சரியான ஃப்ராடு கும்பல் போலருக்கு. அதான் வீட்ட காலி பண்ணிருங்கன்னு சொல்லிட்டேன்.' என்றதும் மோகன் மயக்கமடையாத குறைதான்.
இப்படியும் ஒரு ஏமாளியா என்பதுபோல் அவரைப் பார்த்தார் காவல்துறை அதிகாரி.
ஆனால் சட்டம் தன்னுடைய வேலையை செய்யத்தான் செய்தது. காசோலைக்கு சொந்தக்காரர் மோகனின் வங்கி மீது வழக்கு தொடர்ந்தபோதுதான் அவருடைய மேலதிகாரிகளுக்கு விஷயம் தெரியவருகிறது. மோகனின் உதவியாளருடைய சாட்சியம் அவரை குற்றவாளியாக்குகிறது. அரசு வங்கி என்பதால் பதவியிறக்கம் மட்டுமில்லாமல், வேலையும் பறிபோகிறது. வங்கிக்கு பணம் நஷ்டம்.. மோகனுக்கு வாழ்க்கையே நஷ்டப்பட்டுப் போகிறது.
********
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக