நடந்தது என்ன? (முடிவுரை)

சென்னையிலிருந்து வெளியேறிய ரவி மாதவனின் இரு சிம் கார்டுகளையும் உடைத்தெறிந்தான். ஆனால் செல்பேசியை வீசி எறிய மனம் வரவில்லை. தன்னுடைய செல்பேசியையும் அணைத்து மாதவனுடைய செல்பேசியுடன் கைப் பையில் வைத்துக் கொண்டான். கொஞ்ச நாளைக்கி நம்ம ஃபோனையும் யூஸ் பண்ண வேணாம்... இத வச்சே போலீஸ் ட்ரேஸ் பண்ணிருமே....அதுவரைக்கும் தேவைப்படும்போது மட்டும் ராஜியோட ஃபோன யூஸ் பண்ணிக்குவோம்...

ஆனால் அவன் திருடிய பணம் அவனுக்கு வெகுநாள் வரவில்லை.... கேரளா, ஆந்திரா என்று சுற்றி திரிந்துவிட்டு கையிருப்பு காலியானதும் வருவது வரட்டும் என்ற நினைப்புடன் தனக்கு பரிச்சயமான சென்னைக்கே திரும்பினான்... தன்னுடைய கணக்கில் மீதமிருந்த பதினையாயிரம் ரூபாய் பணத்தை கணக்குகளிலிருந்து எவ்வித தடங்கலுமின்றி எடுக்க முடிந்ததும் சரி... நம்மள யாரும் கண்டுபிடிக்கல போலருக்கு என்று நினைத்தவாறு மேன்ஷனை அடைந்து தன் நண்பனை சந்தித்தான்..

’டேய் எங்கடா போய் தொலைஞ்ச...?..செல்ஃபோனையும் ஆஃப் பண்ணி வச்சிட்டே... என்னடா ஆச்சி?’ என்ற நண்பனிடம்...’ ஊருக்கு போற வழியில ஒரு ஆக்சிடண்ட்ல மாட்டிக்கிட்டண்டா.. பொழைச்சதே புண்ணியம்...’ என்று பொய் சொல்லி சமாளித்தான்...

அடுத்ததாக என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்தான். இனியும் அவனால் எந்த பணியிலும் சேர்ந்த அது அளிக்கும் சொற்ப ஊதியத்தைக் கொண்டு வாழ்கையை நடத்த முடியும் என்று தோன்றவில்லை. உழைக்காமல் சுளையாக கிடைக்கும் பணத்தை செலவிடுவதில் உள்ள இன்பம் மற்ற எதிலும் கிடைக்காது என்று நினைத்தான்..... மீண்டும் செல்பேசிகளை வாங்கி விற்கும் தொழிலில் இறங்கினான்... கையிலிருந்த பணத்தில் நான்கைந்து திருட்டு செல்பேசிகளை அவனுக்கு எப்போதும் அத்தகைய செல்பேசிகளை விற்கும் ஆட்களிடமிருந்து வாங்கினான். கை மாத்தி வித்தா ரெண்டு மூனாயிரம் கிடைக்கும்... இப்போதைக்கி இதை வைத்து சமாளிப்போம்.. அப்புறம் பாத்துக்கலாம்....

அவன் வாங்கிய செல்பேசிகளில் ஒன்று ஸ்மார்ட் ஃபோன் ரகம் என்பதை கவனித்தான்.  அவனுடைய அதிர்ஷ்டமோ அல்லது கெட்ட காலமோ அந்த செல்பேசியை ஆன் செய்ததுமே ‘இது திருடுபோன செல்ஃபோன்.. உடனே அருகிலிருக்கும் காவல்நிலையத்தில் ஒப்படைக்கவும் ’ என்ற SMS வந்ததும் அதிர்ந்துபோனான்... என்னடா  இது சோதனை? சிம் கார்ட எடுக்காமயே நம்ம கிட்ட வித்துட்டான் போலருக்கே.... நாமளாவது சிம் கார்ட எடுத்திட்டு தொறந்துருக்கலாம்.....இப்ப என்ன பண்றது? என்று நினைத்தவாறு சுற்றும் பர்த்தான்.... அனைவரும் தன்னையே கவனிப்பதுபோன்ற பிரமை ஏற்பட தன்னுடைய வாகனத்தில் ஏறி அங்கிருந்த அகன்றான். 

அவசரத்தில் அவன் செய்த ஒரே முட்டாள்தனம் ஆன் செய்த செல்பேசியை அணைக்க மறந்ததுதான். 

அந்த செல்பேசியை களவு கொடுத்தவன் மாதவனைப் போல் முட்டாள் இல்லை. அதிகம் தாமதியாமல் காவல்துறையை அணுகி தன்னுடைய செல்பேசியின் IMIE எண்ணை புகாருடன் இணைத்து சமர்பித்திருந்ததால் சென்னைக் காவல்துறையின் கட்டுப்பாட்டு அறையில் இருந்த வழங்கியில் செல்பேசியின் IMIE எண் பதிவாகியிருந்தது. விளைவு? ரவி அணைக்காமல்  சட்டைப்பையில் வைத்திருந்த அந்த  செல்பேசியின் சிக்னலே அவனைத் தொடர்ந்து சென்று அவன் தங்கியிருந்த விடுதியை அடைந்ததும் நிலையாக நின்றது. கட்டுப்பாட்டு அறையிலிருந்து மேன்ஷன் இருந்த பகுதி காவல்நிலையத்திற்கு விஷயம் செல்ல அடுத்த ஒரு மணி நேரத்தில் காவல்துறையிடம் சிக்கிக்கொண்டான்..

மாதவனின் முட்டாள்தனத்தால் செய்த குற்றத்தில் இருந்து தப்பிய ரவி தனது முட்டாள்தனத்தால் செய்யாத குற்றத்திற்கு சிக்கிக் கொண்டான். இதுதான் விதி போலும். 

ரவி தற்போது விசாரணை கைதியாக புழல் சிறையில்.....வழக்கு நிலுவையில்...

***********

இந்த சிறுகதை தொடரை வாசித்து இடப்பட்டிருந்த கருத்துரைகளில் இரண்டை இங்கு குறிப்பிட விரும்புகிறேன்.

1. திரு. ஜிஎம்பி. அவர்கள் இட்ட கருத்துரை ”எல்லா கதையிலும் உண்மையும் கற்பனையும் இணைந்துதான் இருக்கும்.”

அது இந்த கதைக்கும் பொருந்தும். இந்த கதையின் மூலக் கரு சில மாதங்களுக்கு முன்பு வந்த ஒரு செல்பேசி திருட்டுசம்மந்தப்பட்ட துணுக்கு செய்தி. அதில் களவு போன செல்பேசியிலிருந்த மொபைல் பேங்கிங் மென்பொருள் வழியாக பணம் கையாடல் செய்யப்பட்டதாக குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. அந்த கள்வன் பிடிபட்டானா என்பது தெரியவில்லை.

மேலும் கடந்த சில வருடங்களில் செல்பேசி திருட்டு என்பது மிக அதிக அள்வில் அதிகரித்து வருகின்றன என்பதையும் இணையத்தில் இருந்து நான் திரட்டிய தகவல்கள் தெரிவிக்கின்றன. அதன் சில மாதிரிகளை கீழே அளித்துள்ளேன்.

அவை எங்கு செல்கின்றன?

நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்?

செல்பேசி IMIE ஐ எவ்வாறு கண்டுபிடிப்பது?

எங்கு. எவ்வாறு சேமித்து வைக்கலாம்?

இந்த விவரத்தை திரையாகவே (Screenshot) எடுத்து நம்முடைய கணினியில் சேமிக்கலாம். கூடுதலாக இதை அப்படியே நம்முடைய மின்னஞ்சல் முகவரிக்கே அனுப்பி விட்டால் அங்கு மிகவும் சேமிப்பாக இருக்கும். எங்கிருந்து வேண்டுமானாலும் அதை தரவிறக்கம் செய்துக்கொள்ள முடியும்.

கடவுசொற்களை செல்பேசியிலையே சேமித்து வைப்பதில் தவறில்லை. ஆனால் அந்த கோப்பை வேறொரு கடவு எண் மூலம் பூட்டி வைக்கும் வசதி செல்பேசியில் இருந்தால் செய்யலாம். 

இன்னொரு சிஷயம். செல்பேசியை தொலைத்துவிடுவது என்பது நம்மையே தொலைத்துவிடுவதற்கு சமம் என்றும் ஆகவே செல்பேசி திருட்டை வெறும் திருட்டாக இனிமேலும் கருதமுடியாது என்று கனடா நாட்டு உச்ச நீதிமன்றம் தன்னுடைய தீர்ப்பில் ஒன்றில் குறிப்பிட்டிருந்ததையும் இணையத்தில் வாசிக்க நேர்ந்தது. அத்தகைய நிலைப்பாட்டை நம்முடைய நீதிமன்றங்களும் எடுக்க வேண்டிய காலம் வந்துவிட்டது என்று நினைக்கிறேன். சாதாரண திருட்டு என்றால் அதிகபட்சமக மூன்றாண்டுகள்தான் சிறை தண்டனை... ஆனால் செல்பேசி திருட்டுக்கு அதை விடவும் கூடுதல் தண்டனை வழங்கினால் மட்டுமே இத்தகைய திருட்டுகள் குறைய வாய்ப்புள்ளது.

மேலும் ரவி சென்னை திரும்பி வாங்கிய செல்பேசியை திறந்ததுமே ’இது திருடப்பட்ட செல்பேசி....’ என்ற sms வருவதாக கூறியிருந்தேன். அது சாத்தியம்தானா என்று உங்கள் மனதில் எழுந்தால் அதற்கு பதில் கீழே:

சில மாதங்களுக்கு முன்பு தமிழக காவல்துறை DIGICOP  என்ற மொபைல் ஆப்பை அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது. அதன் சில விவரங்கள் கீழே:

1. இதில் செல்பேசி திருட்டை காவல் நிலையம் செல்லாமலேயே பதிவு செய்ய முடியும். இதில் தரப்பட்டுள்ள திரைகளில் (சிலவற்றை கீழே அளித்துள்ளேன்) நம்முடைய செல்பேசியின் அனைத்து விவரங்களையும் பதிவு செய்தால் திருட்டுப் போன செல்பேசியை யார் எடுத்து ஆன் செய்தாலும் அது உடனே காவல்துறை கட்டுப்பாட்டு அறைக்கு செய்தியாக சென்றுவிடும். உடனே அங்கிருந்து நான் மேலே குறிப்பிட்டுள்ள குறுந்தகவலை அந்த செல்பேசி வைத்திருப்பவருக்கு சென்றுவிடும். அவரால் அந்த செல்பேசியை மீண்டும் பயன்படுத்தவே முடியாத அளவுக்கும் காவல்துறையால் லாக் செய்துவிட முடியும்.

2. திரு. நடனசபாபதி அவர்கள் இட்ட கருத்துரை: மாதவன் உடனே தன்னுடைய மனைவியின் செல்பேசியிலிருந்து கடவுச் சொற்களை மாற்றியிருந்தால் இந்த இழப்பு நடந்திருக்காதே என்று குறிப்பிட்டிருந்தார். 

ஆனால் அது அத்தனை எளிதல்ல என்று நினைக்கிறேன். இப்போது ஏறத்தாழ அனைத்து வங்கிகளுமே ‘Registered Cellphone' என்று ஒரு கொள்கையை வைத்திருக்கிறார்கள். நாம் கணக்கு துவங்கும்போது எந்த செல்பேசி எண்ணை பதிவு செய்கிறோமோ அதே எண்ணை வைத்துத்தான் பிறகு எவ்வித மாற்றங்களையும் செய்ய முடிகிறது. அதே எண்ணாக இருந்தாலும் கூட அந்த செல்பேசியை மாற்றி புதிதாக ஒரு செல்பேசியை வாங்கினாலே அதில் பழைய செல்பேசியில் நிறுவப்பட்டிருந்த எந்த வங்கி மென்பொருளையும் எளிதில் இயக்கிவிடமுடிவதில்லை. மீண்டும் அந்த மென்பொருளை புது செல்பேசியில் நிறுவி வங்கியுடன் தொடர்புகொண்டு அவர்கள் கூறும் அனைத்து வழிகளையும் பின்பற்றினால் மட்டுமே மென்பொருள் மீண்டும் ஆக்டிவ் செய்யப்படுகிறது. இந்த முறை செபேசிகளில் இயங்கிவரும் மின்சார பகிர்வு, செல்பேசி நிறுவனங்கள் என அனைத்து மென்பொருள்களும் இதே கருத்தின் (Concept) அடிப்படையில்தான் இயங்குகின்றன. மேலும் ஒவ்வொரு வங்கியும் வெவ்வேறான வழிமுறைகளை பின்பற்றுவதையும் காண முடிகிறது. அன்னிய செலவாணி வர்த்தகத்தில் Uniform customs and practices என்கிற அனைத்து வங்கி மற்றும் வர்த்தக நிறுவனங்கள் பின்பற்ற வேண்டிய வழிமுறைகள் என்பது குறிப்பிடப் பட்டிருக்கும்... அதே போன்று உள்ளூர் வங்கி வர்த்தகத்திலும் அனைத்து வங்கிகளுக்கும் ஒரே மாதிரியான வழிமுறைகளை அறிமுகப்படுத்த வேண்டியது அவசியம் என்று நினைக்கிறேன்...

இந்த குறுந்தொடரை தினமும் வாசித்து கருத்துரை இட்ட அனைத்த நண்பர்களுக்கும் நன்றி தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.

தமிழ்மணம் போன்றதொரு திரட்டி இல்லாத சூழலில் பதிவுகளை வாசிப்போரின் எண்ணிக்கை வெகுவாக குறைந்திருப்பது ஒருவகையில் எழுதுபவர்களுக்கு சோர்வை அளித்தாலும் இந்த கதைக்கு வந்திருந்த பெரும்பாலான ஆதரவளிக்கக் கூடிய கருத்துரைகளை சோர்ந்திருப்போரையும் ஊக்குவிக்கும் என்று நம்புகிறேன்.... எனக்கும் அப்படித்தான்... படிப்பவர்கள் குறைவாக இருந்தாலும்...படிப்பவர்கள் அனைவருமே விவரம் உள்ளவர்கள் என்பதும் ஆறுதல் அளிப்பதை மறுப்பதற்கில்லை...

கொசுறு செய்தி: நேற்றைய செய்தியில் சென்னையில் பல மாதங்களாக இயங்கி வந்த செல்பேசி திருடும் கும்பல் ஒன்றை சென்னை காவல்துறையினர் கைது செய்துள்ளனர். அந்த குழுவில் உள்ளவர்களுக்கு தினமும் ரூ.1000/- ஊதியமும் வாரத்திற்கு இரண்டு நாள் விடுமுறையும் வழங்கப்படுகிறதாம். தினமும் ஒவ்வொருவரும் குறைந்தபட்சம் மூன்று ஸ்மார்ட் செல்பேசிகளையாவது திருடவேண்டும். இந்த குழுவின் தலைவன் பெயரும் ரவி!

என்ன ஒரு coincidence பாருங்கள்.

நன்றி.